Η ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΑ Mehtap Cardak μένει στη Λύση και προχθές μετά την λειτουργία της εκκλησίας της Παναγιάς της Λύσης, στην οποία παρευρέθηκαν δεκάδες εκατοντάδες Λυσιώτες, έγραψε στα τούρκικα το πιο κάτω κείμενο, το οποίο μετέφρασε στα ελληνικά η συνάδελφος του ΚΥΠΕ Ραλλή Παπαγεωργίου και το πόσταρε στο διαδίκτυο με την άδειά της:
«ΑΓΑΠΗΤΟΙ μου φίλοι, το χωριό στο οποίο ζούμε, είναι ελληνοκυπριακό χωριό. Το όνομά του είναι Λύση. Μετά έγινε Άκντογαν. Μέσα σε μια νύχτα αναγκάστηκαν να φύγουν και ν' αφήσουν τα σπίτια τους, τα κρεβάτια τους, τους κήπους τους, τις εικόνες στους τοίχους, τους τόπους που εργάζονταν, τα θρησκευτικά τους μνημεία, τα όνειρά τους. Δηλαδή, τα πήραν από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους, τα έκλεψαν, και χωρίς να τους ρωτήσουν μας τα έδωσαν. Χωρίς να υπολογίζουν τα όσα έζησαν, χωρίς να υπολογίζουν τον πόνο των ανθρώπων! Σε καθεστώς πλιάτσικου, λαφύρων, δεν μπορεί να διαρκέσει κανενός η ευτυχία που βασίζεται στην δυστυχία. Δεν μπορείτε δε να φτάσετε πουθενά με εθνικιστικές δηλώσεις καπηλευόμενοι την θρησκεία και την σημαία. Στην εκκλησία στη ΛΥΣΗ (που πιο παλιά χρησιμοποιήθηκε ως τζαμί) άναψαν κερί παίρνοντας άδεια γι’ αυτό. Καλωσήρθατε. Σας ζητώ συγνώμη που ζω στο χωριό σας, στο σπίτι σας, χωρίς την άδειά σας».
ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ το πιο πάνω μήνυμα της Mehtap Cardak. Όπως συγκινητικό αλλά και πολύ θερμό ήταν και το καλωσόρισμα που δεχτήκαμε από τους Τουρκοκύπριους που κατοικούν στο σπίτι του γείτονα στην Κατωκοπιά, όταν τους επισκεφτήκαμε. Είναι από την Πόλη Χρυσοχούς, δηλώνουν ότι το σπίτι που μένουν στην Κατωκοπιά δεν είναι δικό τους και θα ήταν ευτυχισμένοι αν τους δινόταν η ευκαιρία να επιστρέψουν στο σπίτι τους στην Πάφο. «Εμείς να πάμε έσσω μας κι εσείς να έρθετε στο χωριό σας» μας είπαν.
ΤΕΤΟΙΕΣ φωνές εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους. Υπάρχουν, είναι ενθαρρυντικές, αλλά δυστυχώς συνεχώς λιγοστεύουν δραματικά. Έχουν μείνει πολύ λίγες. Και με την πάροδο του χρόνου θα σβήσουν και αυτές. Είτε θα πεθάνουν οι ηλικιωμένοι, είτε θα μεταναστεύσουν τα παιδιά τους, είτε θα συνηθίσουν την κατοχή και θα εκλείψει και σ’ αυτούς ο πόθος της επιστροφής. Και όλα αυτά λόγω του καταραμένου μακροχρόνιου τον οποίο κάναμε λάβαρο της πολιτικής μας.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, συμφωνώ με τη θέση που προβάλλει τις τελευταίες μέρες ο Μουσταφά Ακιντζί για συνομιλίες με χρονοδιάγραμμα λήξης. Την επανέλαβε και χθες: «Εάν αρχίσει μια διαδικασία διαπραγματεύσεων θα είναι μια νέα διαδικασία, δηλαδή εμείς δεν θα εισέλθουμε σε μια διαδικασία που θα είναι ανοικτού τέλους και δεν θα είναι επικεντρωμένη στο αποτέλεσμα, όπως μας ξεγελούσαν για χρόνια. Στις εκθέσεις των ΗΕ υπάρχει η αναφορά ότι οι διαδικασίες ανοικτού τέλους ανήκουν στο παρελθόν».
ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, εμείς έπρεπε να επιμείνουμε στον τερματισμό της διαδικασίας των συνομιλιών ανοικτού τέλους και όχι οι Τούρκοι. Γιατί είναι εμάς που καίει η παρέλευση του χρόνου, άλλωστε μετά από 45 και πλέον χρόνια δεν έχει μείνει οτιδήποτε που να μην έχει συζητηθεί στο κυπριακό. Τους Τούρκους τους βολεύει η απραξία του χρόνου γιατί τσιμεντώνει τα τετελεσμένα της κατοχής. Εμάς; Καταραμένε μακροχρόνιε…
Loading ...
