Του Θεόδωρου Θεοδώρου
Το κυπριακό μπήκε και πάλι στο ψυγείο. Είτε είναι κλινικά νεκρό είτε έχει ήδη πεθάνει, στο ψυγείο βρίσκεται μέχρι, στο καλύτερο σενάριο, την ερχόμενη άνοιξη ή αρχές του καλοκαιριού.
Είναι από τις μοναδικές φορές που έχει δίκαιο ο «ΥΠΕΞ» του ψευδοκράτους. «Υπάρχει μια σωρός, κανείς δεν τολμά να την σηκώσει», δήλωσε για τα αποτελέσματα της τριμερούς του Βερολίνου. Ή καλυτέρα, υπάρχει μεν η σωρός αλλά δεν βολεύει κανέναν να γίνει τώρα η ταφή.
Πέρασαν δυο εβδομάδες από την περιβόητη άτυπη τριμερή του Βερολίνου και ακόμα να καταλάβουμε το τι πήραμε. Με μια πιο ψύχραιμη ανάγνωση του ανακοινωθέντος και των εκατέρωθεν δηλώσεων, το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι δεν υπήρξε τίποτα το νέο που να δημιουργεί προοπτική. Μηδέν από μηδέν μηδέν. Αυτό είναι στην ουσία το αποτέλεσμα της τριμερούς του Βερολίνου. Με μικρό καλάθι πήγαμε, χωρίς καλάθι γυρίσαμε.
Μπορεί την συνάντηση να την βαφτίσαμε άτυπη για να ικανοποιηθεί το δικό μας απορριπτικό μέτωπο όμως, όπως συνάγεται από το ανακοινωθέν και από το ότι πριν το δείπνο υπήρξε ολοήμερη διαβούλευση της κ. Λούτ με τους διαπραγματευτές των δυο πλευρών, έγινε ουσιαστική διαπραγμάτευση η οποία κατέληξε σε ναυάγιο. Ακόμα αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση σκοπό είχε να καταλήξουμε στους όρους αναφοράς, δηλαδή στο περίγραμμα της λύσης, το ναυάγιο του Βερολίνου είναι τραγικότερο και από αυτό του Κράνς Μοντανά. Είναι καιρός να σταματήσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. Όταν δεν υπάρχει συναντίληψη στην προετοιμασία και στο περίγραμμα μιας συμφωνίας τότε οι προοπτικές επιτυχίας είναι μηδενικές.
Αν όμως πάρουμε δεδομένο το ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, το ζητούμενο είναι τι κάνουμε μέχρι την μια νέα πρωτοβουλία, αν βέβαια υπάρξει. Δεν χρειάζονται ούτε αναλύσεις ούτε στρατηγικές ούτε μελέτες για να απαντηθεί το πιο πάνω ερώτημα. Αν διαβάσουμε, επιτέλους με σοβαρότητα, την τελευταία έκθεση του ΓΓ η απάντηση βρίσκεται εκεί πεντακάθαρη.
«Ο κόσμος είναι σκεπτικός σχετικά με τις προοπτικές για επιτυχείς συνομιλίες. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις προς τους δύο ηγέτες να ενημερώσουν καλύτερα τις δύο κοινότητες σχετικά με τα περιγράμματα μιας διευθέτησης και να βελτιώσουν τις γενικές συνθήκες και την ατμόσφαιρα της διαδικασίας, το κλίμα επιδεινώθηκε περαιτέρω… Καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει καταβάλει επαρκείς προσπάθειες για να αποφύγει την περιττή ρητορική που έχει ενισχύσει περαιτέρω τον σκεπτικισμό του κοινού», αναφέρει χαρακτηριστικά ο ΓΓ. Η ανάγκη ενημέρωσης του λαού και η εμπλοκή της κοινωνίας των πολιτών είναι κάτι που επαναλαμβάνεται σε όλες τις εκθέσεις του ΟΗΕ μετά το ναυάγιο του Κράνς Μοντανά.
Ο Αντόνιο Γκουτέρες, στο θέμα αυτό, με αντικειμενικότητα λέει τα πράγματα με το όνομα τους. Ούτε ίσες αποστάσεις ούτε υπεκφυγές. Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, και να αφήσουμε κατά μέρος την πολιτική για εσωτερική κατανάλωση, δυστυχώς εμάς δακτυλοδείχνει. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να αποδώσει τις ευθύνες μόνο στην άλλη πλευρά.
Άλλωστε τα ΗΕ απέδειξαν σε αρκετές περιπτώσεις ότι όταν υπήρχαν ευθύνες δεν είχαν πρόβλημα να τις αποδώσουν.
«Διαπίστωσα ότι οι θέσεις της Τ/Κ πλευράς διαφέρουν θεμελιωδώς από την Δέσμη ιδεών κάτω από τρις ευρείς τίτλους: α) Την έννοια της ομοσπονδίας, β) Τους πρόσφυγες, γ) τις εδαφικές αναπροσαρμογές», αναφέρεται στην παράγραφο 47 της έκθεσης του Μπούτρος Γκάλι της 19ης Νοεμβρίου του 1992 (έγγραφο S 24830), επιρρίπτοντας σαφέστατες ευθύνες στο Ραούφ Ντενκτάς.
Δυστυχώς για εμάς, αν γίνει σύγκριση της ρητορικής που έχουμε αναπτύξει τα τελευταία τρία χρόνια με αυτήν του Μουσταφά Ακκιντζί, η πλάστιγγα γέρνει εις βάρος μας.
Μπορεί επίσημα, και πολύ σπάνια, να διακηρύττουμε ότι ο στόχος μας είναι μια λύση ΔΔΟ αλλά με όλη την ρητορική που αναπτύσσουμε έχουμε δαιμονοποιήσει στο μυαλό του λαού αυτή την μορφή λύσης. Ένας λαός που το 2004 απέρριψε μια συγκεκριμένη πρόταση λύσης, το σχέδιο Ανάν, τώρα είναι έτοιμος να απορρίψει την οποιαδήποτε ομοσπονδιακή λύση. Δυστυχώς όλοι αυτοί οι προβληματισμοί περί πολιτικών ανισοτήτων, πλειοψηφίες – μειοψηφίες, δημοκρατικών παραδοξοτήτων, έχουν δημιουργήσει μια ίσως μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Ούτε η φιλότιμη προσπάθεια του ΥΠΕΞ Νίκου Χριστοδουλίδη ο οποίος συνεχώς αναφέρεται στην ΔΔΟ, πολλές φορές μάλιστα κουραστικά, βοηθά. Ας μην ξεχνούμε ότι τι Κυπριακό ουδέποτε υπήρξε αντικείμενο εξωτερικής πολιτικής. Ό λαός έχει ανάγκη από τον ίδιο τον ηγέτη του να ακούσει με απλά λόγια την μορφή λύσης που επιδιώκουμε. Δυστυχώς τα τελευταία δυο και πλέον χρόνια οι αναφορές του ΠτΔ σε ΔΔΟ είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Ό ισχυρισμός ότι μπορεί να μην αναφέρεται σε ΔΔΟ αλλά αυτό εννοεί, ουδόλως πείθει. Όταν αναφερόμαστε σε εθνικά θέματα η ρήση, «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται», δεν ισχύει. Ό λαός έχει ανάγκη από απλό και καθαρό λόγο. Δυστυχώς δεν μπορεί να συμπεράνει τα «ευκόλως εννοούμενα» τα οποία επί τρία χρόνια, συστηματικά και ίσως σκόπιμα, παραλείπονται.
Σίγουρα δεν εξαρτώνται τα πάντα από εμάς. Οι Τουρκικές προκλήσεις δεν μας αφήνουν και πολλά περιθώρια. Όμως αν θέλουμε να αποδείξουμε ότι επιδιώκουμε μια ομοσπονδιακή λύση, «Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό». Ας μιλήσουμε καθαρά και σταράτα στον λαό. Οι εθνικοί στόχοι δεν μπορούν να εννοούνται και να παραλείπονται.
Loading ...
