Σιγά σιγά επανερχόμαστε στην κανονικότητα. Σιγά σιγά όλοι σχεδόν οι τομείς της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής επαναδραστηριοποιούνται και όσο το δυνατόν μπαίνουμε στους προ πανδημίας ρυθμούς.
Μαζί με τα καλά της επιστροφής στην καθημερινότητα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τα κακά. Όλα αυτά πάνε πακέτο. Η καθημερινότητα μας ή η κανονικότητα έχει και τα ευχάριστα αλλά και τα δυσάρεστα, τα θετικά αλλά και τα αρνητικά. Ό Κορονοϊός κτύπησε ανθρώπινες ζωές δεν έλυσε όμως τα προ πανδημίας προβλήματα, πολιτικά και κοινωνικά, τα οποία παραμένουν και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.
Στην πολιτική ζωή η χαλάρωση δε έγινε σε φάσεις. Υπήρξε άμεση επιστροφή. Συνεχίζουμε να πολιτευόμαστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το ότι μετά την πανδημία το εθνικό θέμα, λόγω της νέας κατάστασης πραγμάτων που διαμορφώνεται, κινδυνεύει να φτάσει σε ένα καταστροφικό τέλος, δεν φαίνεται να μας προβληματίζει. Αν και λόγω της επικείμενης συζήτησης στο Συμβούλιο Ασφαλείας για την ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ τον Ιούλιο, δηλώνουμε το έντονο μας ενδιαφέρον, συνεχίζουμε τους τακτικισμούς και τα πολιτικά παίγνια, όπως για παράδειγμα η εντελώς ατεκμηρίωτη απόφαση να κλείσουμε τα τέσσερα σημεία διέλευσης και ,το πολύ πρόσφατο, η απόφαση να κατηγοριοποιήσουμε την μισή μας πατρίδα στις χώρες υψηλού κινδύνου για τις οποίες χρειάζεται τεστ κορωνοϊού.
Στο εσωτερικό μέτωπο, ανεξάρτητα αν ο ιός έφυγε από την κοινότητα ή αν θα έχουμε ένα νέο κύμα, τα κόμματα, τα μικρομάγαζα μας για να ακριβολογούμε, έβαλαν πλώρη για τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2021 τις οποίες μάλιστα ορισμένοι, πιο «ξύπνιοι» από τους άλλους, τις θεωρούν πρόκριμα για τις προεδρικές του 2023. Στην ουσία βρισκόμαστε σε προεκλογικές διεργασίες για τις βουλευτικές ενώ παράλληλα και για τις προεδρικές εκλογές. Άλλοι με τεταμένο το δάκτυλο και με πρωτόγνωρες γλοιώδεις συμπεριφορές εξευτελίζονται για να εξασφαλίσουν το πολυπόθητο δακτυλίδι του υποψηφίου και άλλοι με διάφορους σχεδιασμούς αγωνίζονται για να είναι το μικρομάγαζό τους εξουσία ή να συμμετέχει στην εξουσία στην νέα κατάσταση που αρχίζει το 2023. Το ότι η έντονη αντιπαράθεση γκρεμίζει κάθε συμμαχία των δυνάμεων της λύσης και πάλι δεν μας συγκινεί. Αν και κάποτε τις πέτρες που μας ρίχνανε τις χρησιμοποιούσαμε για να κτίζουμε γέφυρες για την λύση, τώρα επιστρέφουμε ολόκληρους βράχους και ότι ήθελε προκύψει.
Στην εξωτερική πολιτική πραγματικά γίνεται το έλα να δεις. Όλα αναβιώνουν και μάλιστα με γρηγορότερους ρυθμούς από ότι πριν την πανδημία. Οι σχεδιασμοί για τις τριμερείς, τις 3+1, τις 3 συν «καπακοτές» και τις πολυμερείς, έγιναν και πάλι τρόπος ζωής. Το ότι η πανδημία έχει αλλάξει συμφέροντα και γεωπολιτικές εξαρτήσεις, «ευτυχώς» δεν μας αγγίζει. Όλος ο κόσμος άλλαξε αλλά στα θέματα της ανατολικής μεσογείου, στα οποία εμπλέκεται ο «ομφαλός» της γης, είναι όλα όπως και πριν.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, τίποτε δεν άλλαξε. Η Τουρκία ανενόχλητη τρυπά όποτε θέλει και όπου θέλει και εμείς σχεδιάζουμε πολιτικές και νέες στρατηγικές που θα επιφέρουν κόστος στον νεοσουλτάνο της Άγκυρας. Επιμένουμε ότι η ΑΟΖ μας είναι πολιτικά και νομικά κατοχυρωμένη αλλά ακόμα να απαντήσουμε στο πως αυτή η πολιτική και νομική κατοχύρωση, που σίγουρα υφίσταται, θα διώξει το Φατίχ από το οικόπεδο έξι ή πως αυτές οι συμμαχίες θα αποτρέψουν την Τουρκία από το να προβαίνει σε έκνομες ενέργειες εναντίον του ελληνισμού.
Στην ερώτηση για το πότε θα αποδώσουν αυτές οι συνεργασίες απαντούμε, «σε βάθος χρόνου». Αυτό είναι το πρόβλημά μας, το δράμα μας για να είμαστε σωστοί. Θέλουμε συνομιλίες ανοικτού τέλους και συνομολογούμε συνεργασίες που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου αγνοώντας δυστυχώς το γεγονός ότι ήδη το βάθος αυτού του χρόνου είναι μισός αιώνας και όπως έλεγε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης παίζουμε ήδη στην παράταση.
Δηλώνουμε ακόμα ότι όλες αυτές οι πρωτοβουλίες στόχο έχουν να υποβοηθήσουν την λύση του Κυπριακού αλλά φαίνεται να μας διαφεύγει το ότι στο βάθος αυτό του χρόνου ίσως να μην υπάρχει κυπριακό για να επιλυθεί και πατρίδα για να επανενωθεί. Εκτός και αν έχουμε ήδη προεξοφλήσει την οριστική διχοτόμηση και όλα αυτά στόχο έχουν να αναβαθμίσουν το κύρος του υφιστάμενου κράτους, του Ε/Κ κράτους ή με άλλα λόγια του κράτους της μισής μας πατρίδας.
Φαίνεται η πανδημία, όσο καταστροφική και αν ήταν, δεν ήταν ικανή να μας συνετίσει. Επιστρέψαμε και πολιτευόμαστε όπως τα άλλα κράτη αγνοώντας το ότι εμείς λόγω της συνεχιζόμενης κατοχής, δεν είμαστε κανονικό κράτος.
Αν και σωστά διακηρύττουμε δεξιά και αριστερά ότι είμαστε ένα κυρίαρχο κράτος, κακά τα ψέματα, δεν μπορούμε να ασκήσουμε κυριαρχία. Εδώ και μισό αιώνα δεν μπορούμε να ασκήσουμε κυριαρχία στον βορρά και εδώ και αρκετά χρόνια ούτε στις θάλασσές μας. Ακόμα, είτε λόγω των προνοιών του δικοινοτικού συντάγματος της Ζυρίχης μας είτε λόγω του ότι δρούμε με το δίκαιο της ανάγκης, η κυριαρχία που μπορούμε να ασκήσουμε στον νότο είναι και αυτή περιορισμένη.
Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι με την εκκρεμότητα στο εθνικό θέμα ή καλυτέρα λόγω του ότι είμαστε όμηροι της μη επίλυσης του Κυπριακού, όπως πολύ σωστά δήλωσε τις προάλλες ο Γιαννάκης Κασουλίδης, η κανονικότητα στην οποίαν επιστρέψαμε είναι διαφορετική. Όσο οξύμωρο και αντιφατικό και αν ακούγεται, η δική μας κανονικότητα είναι μη κανονική.
Κανονική θα γίνει, και κατ επέκταση κανονικό και το κράτος μας, μόνο αν αφήσουμε κατά μέρος τα επικοινωνιακά παιχνίδια, τους λαϊκισμούς και τις παλινδρομήσεις και επιδείξουμε ειλικρινή πολιτική βούληση για λύση, την απαραίτητη εκείνη βούληση που, τουλάχιστον όπως αναφέρεται σε όλες τις εκθέσεις του ΓΓ των ΗΕ μετά το Κράνς Μοντάνα, δεν υφίσταται ή επιεικώς, δεν είναι η ενδεδειγμένη.
Loading ...
