Ο γενικός εισαγγελέας δεν έκρινε ότι στοιχειοθετείτο υπόθεση για 15 μέλη της Αστυνομίας για το αδίκημα της Παραμέλησης Υπηρεσιακού Καθήκοντος σχετικά με τη γνωστή υπόθεση του Νίκου Μεταξά. Παραμέληση που οδήγησε στο φόνο εφτά ανθρώπων, πέντε γυναικών και δύο παιδιών. Όπως εξηγείται στο σκεπτικό της Γενικής Εισαγγελίας, «συνάγεται πως υπήρξε εκ πρώτης όψεως παραμέληση καθήκοντος ή πλημμελής εκτέλεση καθήκοντος, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό αναλόγως της υπόθεσης, η οποία ενδεχομένως να συνέδραμε στις σοβαρές συνέπειες που επήλθαν». Παρ’ όλα αυτά «δεν καταδεικνύεται ότι υπήρξε η απαραίτητη ένοχη διάνοια». Κι αυτό γιατί η νομολογία λέει πως «λάθος, έστω και σοβαρό, αβλεψία, βλακεία, ανεπάρκεια ή ανικανότητα, δεν ικανοποιούν το επίπεδο της αλόγιστης πράξης που απαιτείται για στοιχειοθέτηση του αδικήματος της Παραμέλησης Υπηρεσιακού Καθήκοντος (άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα)». «Με άλλα λόγια», όπως παρατηρεί η αγαπημένη συνάδελφος Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου, «οι πάντες μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Τα λάθη που κάνουμε, όσες σοβαρές προεκτάσεις κι αν έχουν, αν είναι από βλακεία ή από ανεπάρκεια, θα μας συγχωρεθούν».
Συναισθάνομαι την οργή, όχι μόνο της Χρυστάλλας, αλλά όλων, επειδή το λάθος των υπό κατηγορία αστυνομικών, η αβλεψία, η βλακεία, η ανεπάρκεια ή η ανικανότητά τους είχαν τραγικές συνέπειες. «Συνέδραμαν», κατά το λεκτικό της Εισαγγελίας, στο φόνο πέντε γυναικών και δυο παιδιών. Ενώ, όμως η βλακεία ή η ανεπάρκεια και η ανικανότητα των αστυνομικών συνέδραμαν σε μια τραγωδία, εντούτοις δεν συνιστούν ποινικό αδίκημα. Η βλακεία και η ανικανότητα μπορεί να εγείρουν άλλες ευθύνες, πειθαρχικές, πολιτικές κ.α., δεν εγείρουν όμως ποινικές. Αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά στη νήσο των αγίων και των ηρώων. Είναι το αιώνιο πρόβλημα. Πόσες βλακείες έχουν γίνει που συνέδραμαν σε μικρότερες ή μεγαλύτερες – τεράστιες- τραγωδίες, αλλά δεν καταδικάστηκε κανείς; Ποιος καταδικάστηκε για τη βλακεία της αλλαγής των 13 σημείων του Συντάγματος που οδήγησαν στην πρώτη διχοτόμηση της Κύπρου; Ποιος καταδικάστηκε ή έστω πλήρωσε άλλως πως για τη βλακεία της Κοφίνου, της απόρριψης της λύσης του ’72 και το πραξικόπημα που «συνέδραμαν» στην τραγωδία του 1974; Ποιος καταδικάστηκε για τη βλακεία της απόρριψης των εφτά ευκαιριών της επιστροφής της Αμμοχώστου και άλλων τόσων ευκαιριών για τη λύση του κυπριακού;
Κανείς και ποτέ δεν καταδικάστηκε για τις αμέτρητες βλακείες που σημειώθηκαν εις βάρος του λαού της Κύπρου. Διότι η βλακεία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Αν ήταν ποινικό αδίκημα, αγαπημένη μου Χρυστάλλα, μόνο εμείς κι εμείς θα κυκλοφορούσαμε εκτός φυλακών.
Loading ...
