ΧΩΡΙΣ καθυστέρηση η κυβέρνηση απέσυρε χθες από τη Βουλή τους κανονισμούς για τη χρήση υπηρεσιακών οχημάτων και από άλλες κατηγορίες κρατικών αξιωματούχων, όπως οι πρόεδροι της ΕΔΥ και της ΕΕΥ, οι γενικοί διευθυντές κοκ.
«… ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ υπόψη τις σχετικές ανησυχίες που έχουν εκφραστεί για εκμετάλλευση των συγκεκριμένων προνοιών των υπό αναφορά κανονισμών, καθώς και για ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει δώσει οδηγίες στον υπουργό Οικονομικών όπως αποσύρει τους υπό αναφορά κανονισμούς» ανέφερε μεταξύ άλλων ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
ΕΙΜΑΙ σίγουρος πως οι εφημερίδες σχολιάζοντας σήμερα την απόσυρση των κανονισμών θα μιλούν για ρεζίλεμα της κυβέρνησης, για αυτομαστίγωμα, για, για… Κανένας δημοσιογράφος όμως δεν θα αγγίξει μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή που βγαίνει μέσα από την προαναφερόμενη κίνηση της κυβέρνησης: την ευαισθησία.
ΚΙ ΕΓΩ στο χθεσινό μου άρθρο την επέκρινα την κυβέρνηση για την κατάθεση των κανονισμών στη Βουλή. Χρησιμοποίησα μάλιστα σκληρή γλώσσα. Τη χαρακτήρισα σαν την πιο βλακώδη κίνηση των τελευταίων χρόνων. Ειδικά όταν γίνεται σε προεκλογική περίοδο. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να παραβλέψω την ευαισθησία που επέδειξε η κυβέρνηση αποσύροντας χωρίς καθυστέρηση τους κανονισμούς από τη Βουλή.
ΕΙΝΑΙ ωραίο το αίσθημα να παραδέχεται κάποιος πολιτικός το λάθος του και να το διορθώνει. Και η κυβέρνηση αυτό έκανε και μπράβο της. Κατάλαβε το λάθος της, διαπίστωσε πως η απόφασή της συγκρούεται με το κοινό αίσθημα και χωρίς δισταγμό απέσυρε τους κανονισμούς από τη Βουλή. Και δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι τέτοιο. Και αυτό την τιμά.
ΕΝΑ μόνο παράδειγμα: Επανειλημμένα ο πρόεδρος Αναστασιάδης σε δηλώσεις του απολογήθηκε για τη δέσμευσή του ότι δεν θα γίνει κούρεμα στις καταθέσεις. Μια δέσμευση που δεν τηρήθηκε βασικά λόγω των κομμάτων της αντιπολίτευσης και όχι του προέδρου. Γιατί αν δέχονταν την πρώτη εισήγηση του Γιούρογκρουπ για εφάπαξ φορολογία που ισοδυναμούσε με τους τόκους δύο χρόνων θα διασωζόταν και η Λαϊκή και δεν θα οδηγούμασταν στη δεύτερη απόφαση του Γιούρογκρουπ για το κούρεμα στις καταθέσεις και στο κλείσιμο της Λαϊκής.
ΣΤΗ ΜΕΧΡΙ τώρα πολιτική μας ζωή κανένα άλλο κόμμα δεν είχε το θάρρος να βγει δημόσια και να παραδεχθεί έστω ένα μόνο λάθος του. Ντρέπονται να κάνουν κάτι τέτοιο. Και από τη στιγμή που κάποιος δεν τολμά να παραδεχτεί ένα λάθος του, είναι επικίνδυνος για τον τόπο.
ΕΝΑ παράδειγμα με το ΑΚΕΛ: Μας τα έπρηξαν τότε με την δήθεν επένδυση του Κατάρ. Μας διοχέτευαν εν γνώση τους ψέματα κάνοντας το λαό να πιστέψει ότι θα ήταν μια επένδυση που θα έφερνε πολλά εκατομμύρια στον τόπο και θα έδινε εργασία σε χιλιάδες άτομα. Και όταν η επένδυση είχε ναυαγήσει, αυτοί το έκρυψαν και για να κερδίσουν τις τότε βουλευτικές εκλογές έδιναν στη δημοσιότητα ψεύτικη μακέτα με την επένδυση. Ακούσατε ποτέ το ΑΚΕΛ να βγει και να απολογηθεί που κοροΐδευε τον λαό; Όχι.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και επαναλαμβάνω: Θαυμάζω τον πολιτικό που παραδέχεται το λάθος του και φοβάμαι τον πολιτικό που αρνείται να κάνει κάτι τέτοιο…
Loading ...
