Είναι η πολλοστή φορά που το Συμβούλιο Ασφαλείας, η Γενική Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών και γενικά η παγκόσμια κοινότητα μας στέλνουν ένα μήνυμα, σύντομο, καθαρό και δυνατό, αλλά εμείς (οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι) το αγνοούμε. Στο ψήφισμα που ζητά την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ για το επόμενο εξάμηνο «επιβεβαιώνει (πάλι) όλα τα σχετικά ψηφίσματά του για την Κύπρο. Ιδίως το ψήφισμα 1251 (1999) και υπενθυμίζει τη σημασία της επίτευξης μιας διαρκούς, συνολικής και δίκαιης διευθέτησης με βάση δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα, συμπεριλαμβανομένης της παραγράφου 4 του ψηφίσματος 716 (1991)».
Για να μην κουράζονται οι ηγεσίες μας, υπενθυμίζω ότι η παράγραφος 4 «επαναβεβαιώνει ότι η θέση του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη λύση του κυπριακού βασίζεται σε ένα κυπριακό κράτος, αποτελούμενο από δυο πολιτικά ισότιμες κοινότητες όπως καθορίζονται από το Γενικό Γραμματέα στην παράγραφο 11 του παραρτήματος I της έκθεσής του ημερομηνίας 8 Mαρτίου 1990 (S/21183)».
Στην παράγραφο 11 του παραρτήματος I της έκθεσής του ημερομηνίας 8 Mαρτίου 1990, αναφέρεται: «Η Κύπρος είναι το κοινό σπίτι της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η σχέση τους δεν είναι σχέση πλειοψηφίας και μειοψηφίας, αλλά σχέση δυο κοινοτήτων στο κυπριακό κράτος… Η διζωνικότητα της ομοσπονδίας είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να προέρχεται από το γεγονός ότι το κάθε ομοσπονδιακό κράτος θα διοικείται από μια κοινότητα στην οποία θα υπάρχει σταθερά εγγυημένη ξεκάθαρη πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησίας περιουσιών στην περιοχή της. Θα είναι επίσης ξεκάθαρο από το γεγονός ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν θα επιτρέπεται να παρεμβαίνει στις εξουσίες και λειτουργίες των ομοσπονδιακών κρατών».
Επίσης: «Η πολιτική ισότητα των δυο κοινοτήτων στην ομοσπονδία και η δικοινοτική φύση της ομοσπονδίας πρέπει να αναγνωρισθούν. Ενώ η πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα ομοσπονδιακά κυβερνητικά όργανα και τη διοίκηση, πρέπει να αντανακλάται, μεταξύ άλλων, με διάφορους τρόπους: στην ανάγκη όπως το ομοσπονδιακό σύνταγμα του κράτους της Κύπρου πρέπει να εγκρίνεται ή να τροποποιείται με τη σύμφωνη γνώμη των δυο κοινοτήτων, στην αποτελεσματική συμμετοχή και των δυο κοινοτήτων σε όλα τα όργανα και τις αποφάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σε εγγυήσεις που να διασφαλίζουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν θα έχει εξουσίες να υιοθετεί οποιαδήποτε μέτρα εναντίον μιας κοινότητας και στην ισότητα και τις ταυτόσημες εξουσίες και λειτουργίες των δυο ομόσπονδων κρατών».
Αν επιμένουν οι Τούρκοι να μην καταλαβαίνουν, η παγκόσμια κοινότητα δεν δέχεται ιδέες δύο κρατών. Ένα είναι το κυπριακό κράτος. Και αν επιμένουμε εμείς να μην καταλαβαίνουμε η παγκόσμια κοινότητα δεν δέχεται λογικές πλειοψηφίας, μειοψηφίας. Υπάρχουν δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες. Το σπίτι είναι κοινό. Τελεία και παύλα. Το μήνυμα ελήφθη;
Loading ...
