«Oι σχεδιασμοί της Άγκυρας δεν είναι σημερινοί, είναι πολυετείς. Έχουμε καταβάλει όλες οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, οι κατά καιρούς Πρόεδροι της Δημοκρατίας το άπαν των δυνάμεων μας, προκειμένου να εξευρεθεί λύση του κυπριακού προβλήματος, προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κατοχή. Δυστυχώς, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, των σχεδιασμών που έχω πει προηγουμένως, δεν το έχουμε πετύχει», δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σε ερώτηση αν υπάρχει χρόνος για να ανατραπούν οι τουρκικές προθέσεις για νέα τετελεσμένα.
Επειδή σε αυτόν τον τόπο τα αυτονόητα δεν είναι δεδομένα, η κοινή λογική κάθε άλλο παρά κοινή είναι και για να μην τρελαθούμε όλοι εντελώς, θα πρέπει να διευκρινίσουμε το ότι όταν ο πρόεδρος αναφέρεται σε όλους τους κατα καιρούς προέδρους και εκθειάζει τις προσπάθειές τους που έχουν καταβάλει για λύση, σίγουρα συμπεριλαμβάνει και τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
«Είναι ακόμα με λύπη μας που παρατηρούμε πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Τάσσος Παπαδόπουλος) στην προσπάθεια ενταφιασμού της λύσης, έφερε στην επιφάνεια όλες τις φοβίες, όλες τις αμφιβολίες, όλες τις νοοτροπίες μιας άλλης εποχής, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την ανασφάλεια και αισθήματα εχθρότητας μεταξύ των Ε/Κ και των Τ/Κ, στοιχεία που οδηγούν στην παγίωση του διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων», ήταν η αναφορά του Νίκου Αναστασιάδη, κατά την ομιλία του στο συνέδριο του ΔΗΣΥ στις 15 Απριλίου του 2004, για το «άπαν των δυνάμεών του» που είχε καταβάλει ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος,.
Το πώς η προσπάθεια ενταφιασμού της λύσης σημαίνει προσπάθεια εξεύρεσης λύσης είναι σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες, κάτι που δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν οι «αποχαυνωμένοι ιθαγενείς». Πραγματικά πλήρης αντίφαση και ασυναρτησία. Ακόμα το «παιχνίδι χοντραίνει» περεταίρω αν αναλογισθεί κανείς ότι τον άνθρωπο που «κατέβαλε το άπαν των δυνάμεών του για να εξευρεθεί λύση», όπως σήμερα ισχυρίζεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τον είχε καταγγείλει στην ΕΕ για παραπλάνηση και παραπληροφόρηση.
Ας μην ξεχνούμε ότι την επιεικώς ατυχέστατη και ανιστόρητη θέση , ότι οι προθέσεις του Γλαύκου Κληρίδη για λύση ήσαν οι ίδιες με αυτές του Τάσσου Παπαδόπουλου , την ακούσαμε ξανά από τον σημερινό πρόεδρο τον Δεκέμβριο του 2018 κατά το δέκατο ετήσιο μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Επιτέλους το τροπάρι ότι όλοι ήσαν εξίσου συνεπείς στις προσπάθειες για λύση θα πρέπει να σταματήσει. Όλο αυτό εκτός από ανιστόρητο καταντά και εκνευριστικό. Δυστυχώς για αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, αν όλοι κατέβαλλαν το «άπαν των δυνάμεών τους» δεν θα βρισκόμασταν σήμερα στο και πέντε της οριστικής διχοτόμησης. Ας μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι τον τελευταίο μισό αιώνα τα μεγάλα ή μικρά, τα βροντερά ή δακρύβρεχτα ΟΧΙ, δεν τα είπαν, και συνεχίζουν να τα λένε, εξωγήινοι αλλά ελληνοκύπριοι ηγέτες.
Πως είναι δυνατόν να εξισώνεται η βούληση για λύση του Γιώργου Βασιλείου με αυτήν του Σπύρου Κυπριανού, του ηγέτη των μακροχρονίων και των προτάξεων; Πως μπορούμε να λέμε ότι ο άνθρωπος που απέρριψε το δυτικό σχέδιο, το οποίο προέβλεπε την επιστροφή της Αμμοχώστου με μόνη προϋπόθεση να παρακαθίσουμε σε συνομιλίες, «κατέβαλε το άπαν των δυνάμεών του για να εξευρεθεί λύση»;
Είτε αρέσει σε ορισμένους είτε όχι, είτε συμφέρει σε ορισμένους είτε όχι, είτε ορισμένοι θέλουν να καλύψουν τις δικές τους ασήκωτες ευθύνες είτε όχι, δεν ήσαν, ούτε και είναι, όλοι το ίδιο.
Πιο συγκεκριμένα, οι Γιώργος Βασιλείου και Γλαύκος Κληρίδης δεν συγκρίνονται, επ ουδενί λόγω, με τους Σπύρο Κυπριανού και Τάσσο Παπαδόπουλο, όπως καμία απολύτως σχέση υπάρχει μεταξύ των πολιτικών, αναφορικά με το Κυπριακό, του σημερινού προέδρου με αυτές του πολιτικού του πατέρα.
Επιπρόσθετα η θέση, «όλοι είναι το ίδιο», είναι υστερόβουλη και στόχο έχει αλλότρια συμφέροντα. Ο κάθε ηγέτης, είτε πρόεδρος της Δημοκρατίας είτε κομματικός αρχηγός υιοθετεί τις δικές του διακριτές πολιτικές για τις οποίες η ιστορία είτε θα τον δοξάσει είτε θα τον καταγράψει με μελανά χρώματα. Η ιστορία δεν εξισώνει τους πάντες.
Για παράδειγμα διαφορετική θα ήταν η αντίδραση του ΔΗΣΥ αν τα τελευταία χρόνια στην ηγεσία βρισκόταν ένας από τα ιστορικά στελέχη του κόμματος. Κανένας από αυτούς δεν θα δεχόταν παρεκκλίσεις από αρχές και αξίες ούτε στο κυπριακό ούτε σε θέματα διαφθοράς. Κανένας από αυτούς δεν θα σφύριζε αδιάφορα ή ακόμα δεν θα συμπορευόταν ποτέ με θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες από τις παρακαταθήκες του ιδρυτή του κόμματος, όπως δυστυχώς πράττει ο σημερινός ηγέτης Αβέρωφ Νεοφύτου.
Στο άλλο σκέλος των δηλώσεων του προέδρου, ότι δηλαδή για όλα έφταιξε μόνο η Τουρκική αδιαλλαξία και πάλι η ιστορία τον διαψεύδει. Μήπως ήταν τουρκική αδιαλλαξία η απόρριψη του δυτικού σχεδίου το 1978; Μήπως ήταν Τουρκική αδιαλλαξία η απόρριψη του σχεδίου Ανάν; Τέλος, το πιο πρόσφατο, μήπως έφταιξε μόνο η Τουρκική αδιαλλαξία για το τραγικό ναυάγιο στο Κρανς Μοντανά τον Ιούλιο του 2017; Ας θέσουμε επιτέλους τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και με αυτοκριτική διάθεση ας παραδεχτούμε ότι και εμείς έχουμε τεράστιες ευθύνες για τον «αφανισμό και την καταστροφή», όπως πολύ σωστά είχε αναφέρει στην ομιλία του, τον Απρίλιο του 2004 για το σχέδιο Ανάν, ο Νίκος Αναστασιάδης, «διαψεύδοντας» τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«Έφθασε η ώρα φίλες και φίλοι να λεχθούν κάποιες αλήθειες. Αλήθειες που θα καταγράψει η ιστορία. Κι’ αν είμαι υποχρεωμένος να το πράξω είναι γιατί η σιωπή θα μετατρεπόταν σε συνενοχή, και οι ώρες εθνικής ευθύνης που περνούμε δεν επιτρέπουν την απόκρυψη γεγονότων που ωραιοποιούν εικόνες ή δημιουργούν την πλάνη πως υπήρξαμε για άλλη μια φορά το θύμα διεθνούς συνωμοσίας και πλεκτάνης που στόχο μοναδικό είχε να μας οδηγήσει στον αφανισμό και την καταστροφή».
Επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε η πιο πάνω αναφορά. Δυστυχώς όμως έφθασε και σήμερα η ώρα να λεχθούν κάποιες αλήθειες, με επικαιροποίηση βέβαια των σημερινών πρωταγωνιστών, ενόχων και συνενόχων. Ούτε και σήμερα υπήρξαμε «θύμα διεθνούς συνωμοσίας και πλεκτάνης» αλλά θύμα της δικής μας ανεπάρκειας ή και απραξίας. «Έφθασε η ώρα να λεχθούν κάποιες αλήθειες», για το πώς φτάσαμε στο σημείο να χάνουμε οριστικά την μισή μας πατρίδα και για το πως από το «η λύση και επανένωση είναι θέμα μηνών» του 2016, οδηγούμαστε ολοταχώς προς την ντε γιουρε διχοτόμηση.
Loading ...
