Εγώ δεν είμαι κανενός. Εσύ; Της Άννας Μαρίας Χάσικου

Απόλαυσε την πορεία που έκτισες μόνος σου κι ας σου χρεώσανε όλα τα δεκανίκια του κόσμου. Να περπατάς περήφανος και με το κεφάλι ψηλά. Όχι επειδή είσαι κάποιος. Όχι επειδή είσαι καλύτερος από τους άλλους. Κι όχι επειδή δεν ένιωσες το μαύρο μέσα σου. Απλά και μόνον επειδή επιβίωσες κι αγωνίζεσαι ακόμα.

Μην τους κρίνεις που κρίνουν. Αυτόματα γίνεσαι όμοιός τους. Αφέσου σε ό,τι επακριβώς νιώθεις χωρίς φίλτρα.

Κάψε όλες τις μάσκες. Δεν χρειάζονται άλλα προσωπεία. Η παράσταση τελείωσε. Η αυλαία έχει πέσει. Κι όλο αυτό δεν είναι καμία γενική πρόβα να ξέρεις. Είν’ η ίδια σου η ζωή.

Αν ξεχαστείς την έχασες, ξέχασες;

Αγκάλιασε τους τυχαίους και τους διαλεγμένους της ζωής σου. Και πάρε από αυτούς τα πιο φωτεινά τους κομμάτια. Μην τους κακίζεις για εκείνα τα σκοτεινά τους.

Είσαι μόνον εδώ και τώρα και τα πράγματα είναι έτσι. Πάψε να εύχεσαι να ήταν αλλιώς. Δε σου ταιριάζει η ήττα, δε γεννήθηκες γι’ αυτήν.

Υπάρχουν εκείνα που μπορείς να αλλάξεις κι εκείνα που θα πρέπει να καταπιείς. Θα νιώσεις μια επίκτητη θηλιά στο λαιμό να σε βαραίνει ενώ όλοι οι άλλοι θα συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους εκεί που η δική σου σταμάτησε άτσαλα. Κι είναι εντάξει.

Πιάνεις τον εαυτό σου να μένει από ανάσα κι είναι εντάξει.

Όλοι το έχουν πάθει, ή θα το πάθουν. Μηδενός εξαιρουμένου.

Μην αναλώνεσαι σε μέτριες σχέσεις που απλά ρουφάνε από το χρόνο σου. Ο χρόνος σου είναι πολύτιμος και δεν είναι για όλους. Επένδυσε κυρίως σε σένα γιατί με αυτό θα ζήσεις για το υπόλοιπο της ζωή σου όσο κι αν -περιστασιακά- πλανάσαι κι απατάσαι.

Και να σου πω κι ένα μυστικό, μια επιτυχημένη συνταγή που πιάνει πάντα; Αγνόησε τους και θα επιστρέψουν πίσω. Αψήφησε τη ζηλοφθονία ή την κακία τους και θα δικαιωθείς. Πάρε αποστάσεις ασφαλείας από οτιδήποτε τοξικό μολύνει τη ζωή σου και θα γαληνέψεις.

Τίποτα από αυτά δεν είναι για σένα. Και κανείς τους δεν πρέπει να αποτελεί μέρος της ζωή σου.

Και να ξέρεις η ζωή έρχεται πάντα να τους απαντήσει στο τέλος. Πάντα μα πάντα. Έναν προς έναν. Κι αυτό είναι ένα από τα πιο γλυκά κι αστεία της κομμάτια συνάμα. Κάθεσαι αναπαυτικά πίσω και το απολαμβάνεις.

Κάθαρσης το αποκαλώ εγώ. Εκδίκηση οι άλλοι.

Δεν ανήκω σε κανέναν. Δε στηρίζω την ηρεμία του νου μου -που ισοδυναμεί με ευτυχία- σε κανέναν. Δε χρωστάω σε κανέναν εξηγήσεις. Για ό,τι είμαι κι ό,τι κάνω κι όλα εκείνα που πρεσβεύω, υπόλογη είμαι μόνον σε μένα. Δε νοιάζουν κανέναν. Κι όντως δε νοιάζουν. Η ζωή σου είναι ολόδικια σου.

 Όλοι είναι τόσο απορροφημένοι με τη πολυάσχολη ζωή τους. Που ξαφνικά εκείνο το “θα’μαι δίπλα σου” κατάντησε να ηχεί στα αυτιά σου ως η πιο μισητή και ψεύτικη φράση της δήθεν αγάπης τους.

Αδιαφόρησε για το τι πιστεύουν για σένα και θα ελευθερωθείς. Πάψε να καταναλώνεις ενέργεια προσπαθώντας να τους πείσεις πως τα πράγματα είναι αλλιώς από το στενό μυαλό τους.

Αν πρέπει να προσπαθήσεις να αποδείξεις την αξία σου ή αν περιμένουν να σε δουν στην κορυφή για να αναθεωρήσουν το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αξίζει τον κόπο.

Μόνος με τον εαυτό σου θα κτίσεις μια σχέση που θα κρατήσει για πάντα. Δεν ανήκεις κανενός. Ανήκεις στα ιδανικά σου, ανήκεις στα ταλέντα σου, ανήκεις στις άμυνες σου.

Κι η γυμνή αλήθεια είναι πως αυτή είναι η μόνη σχέση που όντως κρατά για πάντα.

Αγάπησε το είναι σου. Να δουλεύεις με σένα για σένα. Χάρης στην παραδοχή του γεγονότος πως ο μόνος άνθρωπος που θα είναι πραγματικά για πάντα δίπλα σου – εκείνη η έκφραση που εκνευρίζεσαι όταν ακούς- είναι ο εαυτός σου.

Καμία ναρκισσιστική ή ωραιοπαθής κατάσταση. Στυγνή κι αφιλτράριστη η αλήθεια.

Παρ’την και κάνε τα κουμάντα σου!!